28 februari 2009
Even een mailtje om te laten weten dat we aan het tobben zijn met BrasBras.
Woensdagavond zag hij er ineens slap uit, had hele grote pupillen,
herkende de dingen (en mensen en katten) om hem heen niet goed meer,
waggelde erg, voelde koud aan en zakte half door z'n achterpoten.
Als hij ergens lag was dat zo raar, alsof hij al dood was....
Donderdag heeft de dierenarts hem helemaal nagekeken,
maar gek genoeg leek hij bijna helemaal 'gezond'.
Ook oogspiegelen leverde niets op. Alleen had hij ondertemperatuur en
de nierwaarden waren erg hoog. Nu werkte het apparaat ineens niet zo goed
en daardoor kregen we waarden tussen 170 en 235.
Maar na een aantal metingen kwam het op gemiddels zo'n 200 uit.
De grote vraag was of de symptomen dus van zijn nieren afkomen of
dat hij een tia heeft gehad. Beiden niets aan te doen, want
aan een tia kan je sowieso niets doen en voor zijn nieren heeft hij al
twee jaar het absoluut toegestane maximum aan medicijnenHij is heel langzamerhand weer wat aan het opknappen
dus we hopen dat het een tia was en dat hij er weer helemaal van opknapt.
Hij loopt weer iets steviger en kijkt veel beter uit zijn ogen.
Ook herkent hij Choco en ons weer en weet weer goed waar hij is etc.
Maar hij is zeker nog niet de oude...
Eten en drinken is hij de hele periode door heel goed blijven doen,
dus dat was niet het grootste probleem.We zijn erg blij dat het weer de goede kant op gaat,
want hij heeft ons erg laten schrikken.
We hadden donderdagavond al zo'n beetje afscheid van hem genomen.
Dat zit er natuurlijk toch wel aan te komen,
want hij is een kater van 14 1/2 jaar oud met al 7 jaar ernstige nierproblemen.....
dus we houden er al rekening mee dat hij niet meer het eeuwige leven heeft.
Maar toch is het altijd triest als het zover is.4 maart 2009
Vanmiddag zijn we met Brasbras naar de dierenarts geweest om zijn bloeddruk te laten meten.
Het gebeurt vaak dat die erg hoog is en dan tia's veroorzaakt.
Maar Bras z'n bloeddruk bleek heel mooi. Bij 160 gaan ze meestal behandelen
en bij 180 moet er echt ingegrepen worden maar Brasbras had 114 !!!!
Keurig dus. Hij was bij de dierenarts heel levendig en normaal.
Thuis weer apatisch en slap, net als vorige keer..
De opwinding en stress lijkt hem tijdelijk goed te doen.
De dierenarts stelde al voor af en toe maar een kopje koffie te komen drinken met hem..
Hijnkan in elk geval niets vinden dat behandeld zou kunnen worden.
Hij hoopt dat Bras langzamerhand weer opknapt.
Volgens hem kan hij eigenlijk nog jaren mee, mits zijn nieren het volhouden...
Dus nu geen bulletins meer, tenzij er weer iets naars gebeurd.5 maart 2009
Ja, jammer genoeg toch weer Brasbras. Hoewel we hoopten dat het allemaal bij zou komen,
is z'n situatie slechter geworden i.p.v. beter. Hij had duidelijk flink pijn vandaag en zakte voortdurend door zijn achterpoten heen. Hij kon er niet goed op lopen en
sleepte zich steeds één, twee meter vooruit om dan bij het eten of drinken
helemaal in elkaar te zakken en leek eerst te moeten rusten vóór hij dan de kracht
of de moed weer had om te eten of te drinken.We konden gelukkig vanavond nog bij de dierenarts terecht.
Hij heeft de indruk dat een bloedpropje in een ader in z'n rug tegen zenuwen aandrukt.
In principe is dat goed te behandelen.
Hij vindt Brasbras sowieso veel te goed om hem in te laten slapen nu.
Hij heeft dus nu sterke pijnstillers en bloedverdunners meegekregen.
Daarmee moeten we de komende dagen al verandering zien.
Het is de bedoeling dat door de bloedverdunner het propje oplost.
De pijnstiller is om de tijd te overbruggen tot dat gebeurd is
want deze aandoening schijnt inderdaad heel erg pijnlijk te zijn.6 maart 2009
Even het nieuws melden over Brasbras.
Hij heeft nu bijna een dag z'n medicijnen maar we merken nog niet veel verbetering.
Z'n poten leken vooral vanmorgen echt helemaal verlamd.
Als je z'n achterlijf voor hem draagt loopt hij monter door het huis.....
Toch tracht hij af en toe rond te lopen en komt dan, de ene keer beter
de andere keer slechter, wel vooruit.Verder heeft hij de reuzepech dat hij een abces bleek te hebben vlak bij z'n poeppertje.
Waarschijnlijk een anaalklier-abces.
We ontdekten het toen we hem van achteren een beetje wilde wassen.
Het ging gelijk open en we hebben het dus goed schoongemaakt.
Daarna gelijk de dierenarts gebeld om om antibiotica te vragen.
Die heeft even bekeken welke hij het beste voor kon schrijven bij alle andere medicijnen
en we konden de pillen vanmiddag ophalen.Maar het goede nieuws is dat hij geen (of in elk geval niet veel) pijn meer lijkt te hebben.
Hij is opgewekter en levendiger. Reageert overal op en ligt veel minder
op z'n zij met z'n kop op de grond. Dus de pijnstillers doen in elk geval goed hun werk.8 maart 2009
Het nieuws over Brasbras is niet goed.
Sinds gister is hij helemaal verlamd aan zijn achterpootjes.
Hij kon ook z'n ontlasting niet kwijt,
maar dat komt hoogstwaarschijnlijk door de morfine (die stopt),
want z'n darmen werken nog wel volgens de dierenarts.Toen we vanochtend de dierenarts belden konden we gelijk komen. Hij ziet het somber in.
Bras heeft bijna geen gevoel meer in zijn ene achterpoot en helemaal niet meer in z'n andere.
De dierenarts vermoed dat dit niet van de tia komt maar dat er
wel iets in het kanaal van de rugwervels tegen de zenuwen drukt.
Dat kan een bloedprop zijn, maar het kan ook een ontsteking zijn
of misschien zelfs een tumor.
Maar omdat ietsdergelijks zich binnen de ruggewervels bevindt is het niet operabel
(zelfs als het al te lokaliseren zou zijn, wat al heel moeilijk is).
Nu bloedverdunners niet helpen en hij ook al niet reageert op antibiotica
(die hij kreeg voor het abces maar daar ook op zou hebben moeten werken)
Heeft hij nog een hoge dosis prednison geprobeerd.
Maar dat is echt het laatste dat iets zou kunnen doen. Hij is bang dat het misschien
een tumor is. Maar wat het ook is, als het nu niet binnen 24 uur op de prednison reageert
is er niets meer voor Brasbras te doen en zullen we hem dinsdag in moeten laten slapen.We hebben het daar erg moeilijk mee. Niet eens zozeer omdat hij in moet slapen....
Hij is een kater van 14 1/2 jaar oud. Niet stokoud maar een mooie leeftijd.......
Maar hij lijkt zelf nog zo graag te willen leven.....
Daarnet nog lag hij heerlijk in m'n armen
te spinnen en te 'kneden' en lag hij m'n haar te wassen.
Hij eet als een gek en drinkt ook nog enorm....
Z'n voorste helft is gewoon nog helemaal goed ! Hij lijkt zelf nog helemaal niet dood te willen.
En daar hebben we het beiden wél heel erg moeilijk mee.... Maar de dierenarts zegt dat als
hij ook niet op de prednison reageert, het etisch niet verantwoord is hem door te laten modderen. Arme Brasbras.
En ja, aanmodderen is het wel voor hem.
Hij kan niet meer op zijn achterpootjes staan, maar ook niet meer mee bewegen
of de 'roeibewegingen' maken waarmee hij zich voor die tijd door de kamer voortbewoog.
Hij geeft aan wat hij wil en wij dragen hem er naartoe.
Soms in onze armen, soms laten we hem aan de voorkant zelf lopen en
dragen z'n achterkantje voor hem mee in een soort draagdoek die we hebben gemaakt.
Hij is heel handig met eten.
Als hij niet met z'n kop boven het bordje kan komen
dan 'hengelt' hij met z'n poot het eten dichterbij.
Maar goed, we moeten onszelf ook voor ogen houden
dat het goede gedrag ook te danken is aan heel veel zware medicijnen.
Morfine, bloedverdunners, spul voor z'n nieren, spul voor z'n darmen....
Wij vinden het niet erg om hem te helpen,
maar dat kan zo natuurlijk ook niet lang doorgaan.
Dus zitten we ons gek te duimen dat de prednison helpt.
Maar eigenlijk hadden we er dan nu al iets van moeten merken....
en er is nog niets van te merken.......
Dus houden we er rekening mee dat we dinsdag afscheid moeten nemen van BrasBras....
9 maart 2009
De vorige mail schreef ik zo rond zeven uur gisteravond. Rond een uur of elf
gaf hij aan naar de bak te willen en in de draaglus begon hij ineens met één achterpoot
mee te 'peddelen'. Maar daarbij bleef het.Toen in vanmorgen opstond en na het verzorgen zijn pootjes masseerde
trok hij eerst zijn ene poot terug en daarna ook de andere.... en vooral het ene pootje
voelde warm aan, terwijl beide pootjes al een paar dagen ijskoud waren.
We zouden de dierenarts bellen voor overleg.Want voor een verbetering is het minimaal......
maar het wàs een verbetering.De dokter stelde voor hem nogmaals prednison te geven om te kijken of de
verbetering zich doorzet. Daar waren we blij mee.
We dachten dat hij zou zeggen dat het tè weinig verandering was.
Maar toen de dierenarts het gevoel in zijn pootjes testte
bleek hij in beide pootjes weer aardig gevoel te hebben.
Gisteren was dat in de ene nauwelijks meer en in de andere helemaal niet.Deze ontwikkeling zegt helemaal niet dat alles weer goedkomt. Dat beseffen we best.
Maar het lijkt erop te wijzen dat het proces misschien toch niet onomkeerbaar is.
En zowel de dierenarts als wij willen dat toch even proberen.
Als het niet werkt kan hij immers altijd nog inslapen, maar hij heeft nog zoveel levenslust....Na een tip van Els hebben we nog even overwogen om naar een chiropracter te gaan.
Maar degene die werd aangeraden op de website bleek helemaal geen chiropracter te zijn (!)
en de anderen zitten allemaal een eind weg. Ook hebben we teleurstellende berichten
erover gehoord. Dus die weg gaan we maar niet op.
We proberen de Prednison nog en als dat niet helpt houdt het op.10 maart 2009
We zijn triest..... Gisteravond was fantastisch....
Bras gebruikte zijn beide poten om mee te peddelen als we hem droegen,
hij trok z'n pootjes op als we bij de kattenbak kwamen en hij had lol.
We hebben gisteravond gespeeld en geknuffeld.Het was machtig !
Hij strekte zelfs even zijn poot terwijl ik foto's aan het maken was....
Maar vanmorgen was het niet best.... Zijn pootjes voelen weer kouder aan dan gisteren,
hij was moe, en ongedurig. Hij wil niet op de warme plekjes liggen die nu
zo goed voor hem zijn. Hij zoek de koudere plekjes op.
Hij wil alsmaar naar de kattenbak, waar we hem met de 'draagtas' heenbrengen.
Alleen... negen van de tien keer haalt hij het niet, zodat we constant aan het dweilen zijn.
Vanmiddag na de pijnstiller ging het ietsje beter. Hij heeft tenminste een paar uur geslapen.
Hij eet en drinkt nog steeds heel veel.Sommigen van jullie dringen er op aan hem nog door de scan te doen, zodat we zeker weten
of er niets aan te doen is.... of naar de chiropracter te gaan, misschien is er alleen een ruggenwervel verschoven..... Nemen we misschien de beslissing niet verder te behandelen
te lichtvaardig ? Jongens, we weten het niet..... moeten we hem dat nou
echt nog allemaal aandoen ? Hij heeft zo'n hekel aan reizen en voor een scan
moet hij waarschijnlijk nog onder narcose ook....Anderen zeggen juist dat we niet te veel moeten dokteren, maar hem moeten laten gaan.
Maar moet je een dier laten inslapen dat niet zozeer ziek, maar eigenlijk vooral gehandicapt is?
Je laat iemand die in een rolstoel zit toch ook niet inslapen ? Het maakt ons onzeker...
We willen een beslissing nemen waar we zelf vrede mee hebben en vooral:
die in het belang van Bras is...... Maar er zijn zoveel aspecten aan....We wachten nog op een telefoontje van de dierenarts om te overleggen....
maar we weten al dat zíjn mogelijkheden nu uitgeput zijn. Al met al niet makkelijk allemaal en
we hebben het er dan ook knap moeilijk mee. Gebrek aan slaap, omdat we hem ook 's nachts,
om de twee uur, moeten verzorgen, maakt het niet makkelijker om helder te denken.
Maar er zal binnenkort een moment komen dat we de knoop doorhakken
want zó kan het niet lang gaan.Bras gisteravond aan het spelen met z'n goudvis-speeltje:
11 maart 2009
Na de mail van gisteravond begon BrasBras weer een beetje op te leven.
Nog niet zo als maandagavond maar wel een heel verschil met overdag.
Zijn pootjes werden weer wat warmer, hij fleurde weer op en
hij begon zijn pootjes ook weer een klein beetje te gebruiken.
Vanochtend was er geen terugval. Hij was ons 3 meter tegemoet 'gekropen ?/gesleept ?'.
We hebben het niet gezien maar hij was ons een eindje tegemoet gekomen
vanaf de plaats waar hij had liggen slapen.Verdere gunstige ontwikkelingen waren dat hij lijkt te persen als hij op de kattenbak zit,
iets wat hij helemaal niet meer kon. Dat hij, zodra hij de kattenbak ziet allebei z'n achterpoten
zelf optrekt en begint te plassen. (Heel fijn natuurlijk dat dit vóór de kattenbak is,
maar het wijst er wel op dat hij weer enige controle over de achterkant lijkt te krijgen).
Verder heeft hij zich vanmorgen, door zelf met z'n achterpoten kracht te zetten, uit de
kattenbak gewurmd. Heeft hij misschien een tel gestaan op zijn achterpoten...
maar ik houd er rekening mee dat dat misschien alleen door de stand van de botten kwam
en niet door kracht. En is vanmorgen vroeg dus waarschijnlijk naar ons toe 'getijgerd' ....De dierenarts denkt dat het dan misschien toch geen tumor is maar dat het toch een bloedpropje kan zijn dat een stukje doorgeschoten is en nu op een andere plek zit.
Dat hij daar gisteren niet goed van was en nu dus weer andere dingen kan dan voor die tijd.
Maar hij zegt zelf dat het voor hem ook koffiedik kijken is.
Want het is voornamelijk een beetje de dingen logisch op een rijtje zetten......
Want we weten niet wat er zich daarbinnen bij het ruggenmerg allemaal afspeelt.....In elk geval hebben we besloten in elk geval door te gaan tot na het weekend.
Is hij dan veel slechter geworden....ja, dan is het wel duidelijk.
Is hij dan veel beter geworden.......dan is het ook duidelijk wat we doen.
Alleen als hij dan nog ongeveer hetzelfde zou zijn....dan blijft het moeilijke dilemma.
Maar voorlopig wachten we het dus nog een paar dagen af.12 maart 2009
Vandaag was het weer slechter.
Bijna alles wat er gisteren zo mooi was aan bewegen en controle was er vandaag niet meer.
We beginnen de moed op te geven dat het weer goed kan komen.
De vooruitgang van de ene dag is de volgende dag weer weg.
Maar we geven het nog de tijd tot zondag. Stilletjes hopend dat er toch nog
een wondertje gebeurd en er toch een bloedpropje oplost en alles nog goed komt.....
maar de kans wordt met de dag kleiner.......
Vandaag kwam het probleem er nog bij dat hij niet meer z'n plas ophoudt tot bij de bak.
We hebben nu een pakje voor hem aangeschaft. Dachten dat hij het nooit zou willen dragen.
Maar hij was er erg tevreden in.
Misschien was het lekker warm of voelde het veilig...maar hij was erg rustig erin.
Ik mag van Brasbras foto's ervan plaatsen MITS jullie hem niet uitlachen !!!!
Ondertussen genieten we van iedere dag samen. Hij was vandaag zó lief en gezellig en
blij en kalm..... Gelukkig heeft hij blijkbaar helemaal geen pijn meer.
We hebben meer dan een uur samen in bed liggen soezen....
We genieten nu in elk geval met volle teugen van iedere dag samen....
Voor iedereen die bang is dat we BrasBras nodeloos laten lijden....
Hier nog een paar foto's die net gemaakt zijn, om te laten zien dat hij het nog
best naar zijn zin heeft en niet verschrikkelijk ziek is ofzo....
Nogmaals ....zijn voorkantje is helemaal in orde.....
Ik schrijf nu even niet meer tot zondag.
Want het gaat toch alleen maar heen en weer....15 maart 2009
Er is nog steeds niets duidelijk. Gister dachten we echt dat hij het zelf had opgegeven.
Hij kon bijna niet meer vooruitkomen en leunde na iedere 4 stappen tegen een muur, deur etc.
Ook zag hij er erg ongelukkig uit.We dachten: OK, dat is het dan..... tot we ons realiseerden dat de nieuwe problemen
wel erg op hartproblemen leken. Hij kreeg een hoge dosis Pretnison, dat werkt door
op het hart. Die dosis hebben we verlaagd en..... Vandaag hadden we weer een
blije opgewekte Bras, die ons het halve huis door laat lopen.Een goede ontwikkeling is dat hij nu zelf ontlasting kan produceren. Begin van de week
moest dat nog met klysma's. Zijn pootjes bevatten duidelijk nog steeds gevoel en leven,
maar hij gebruikt ze nog nergens voor. Eén keer per dag geeft hij er een ruk aan
als je ze vasthoudt, of kruipt hij één stap met één knie.... maar meer ook niet.De ontlasting duidt toch weer op een lichte verbetering, de pootjes blijven redelijk gelijk.
Dus ja....... Het dilemma blijft..... Morgen overleggen we met de dierenarts.....Ondertussen genieten we van elkaar:
16 maart 2009
Het zijn minimale stapjes waar we blij mee zijn. Normaal zou het niet het vermelden
waard zijn maar in BrasBras geval is het bijzonder ?...? Vannacht kregen we een paar keer
een por in onze ribben omdat hij zijn achterpoten uitstrekte !
Hij heeft duidelijk meer kracht in zijn benen. Hij doet alleen nog geen enkele poging
om te lopen. Meerdere malen per dag masseer ik zijn spieren en voetzooltjes, doe rekbewegingen en probeer hem zijn benen te laten optrekken of uitstrekken. Katten-fysio ?
Hij lijkt ook wat minder pijn te krijgen.
We geven nu de pijnstillers met wat langere tussenposen.Z'n ontlasting komt nu ook regelmatig vanzelf. Dat is ook een grote vooruitgang
met begin van de week. We zouden blij zijn als hij ook alweer zindelijk zou zijn......
maar dat is geen reden om het nu op te geven.Ook de dierenarts is akkoord om het nog even te proberen.
Zolang hij vooruit gaat....hoe klein de stapjes ook zijn.....Afgelopen zaterdag toen het (door de te hoge medicatie) slecht met hem ging
had ik het gevoel van: Hebben we alles voor hem gedaan wat we konden ?
Er bleven toen twee gevoelens hangen:
- Ja, we hebben volop ons best gedaan
- Nee, we hebben geen scan laten maken en zijn niet naar een
chiropractor of acupuncturist geweest.De scan zitten we niet mee. Die is alleen maar voor onszelf om te weten wat er is.....
maar als die iets bij het ruggenmerg, of de zenuwbundel die daar loopt,
vindt zal het toch niet te behandelen zijn.Maar het laatste knaagde toch een beetje. We willen geen zware belastende behandelingen
voor Bras meer, maar als ze hem nou toch hadden kunnen helpen ?We namen ons gisteravond dus voor om toch nog een alternatief geneeskundige dierenarts
te bezoeken. We hebben in overleg met onze eigen dierenarts een afspraak gemaakt voor
woensdag. Ik had een beetje het gevoel van: 'hij gaat nu lichtjes vooruit....moet dit werkelijk ?
Claimt ze anders verbeteringen die toch wel zouden zijn gekomen ?'
Maar hij heeft nu nog de kracht om te vechten. Dan zouden we misschien wachten tot het helemaal mis gaat en dan te laat zijn om er nog iets aan te doen.
En dus staat het bezoek gepland voor woensdag.
Want ze wilde hem wel eerst zelf onderzoeken vóór ze kan zeggen of ze hem kan helpen.
Dat vinden we redelijk. Afwachten dus maar......Woensdag horen jullie hoe het daar is afgelopen.
18 maart 2009
Ik zou even laten weten hoe het vandaag gegaan is. De rit verliep redelijk goed.
Bras was wat onrustig maar ik heb hem de hele reis, ongeveer een uur, op een kattenkussen
op m'n schoot gehad. De variekennel vindt hij verschrikkelijk, dus dit was beter.Anneke is een vriendelijke jonge vrouw, heel rustig en ze lijkt ook kundig.
Ze nam alle tijd. We zijn een uur en driekwartier in de spreekkamer bij d'r geweest.
Daarvoor heeft ze alleen het consult van 37,50 gerekend,
dus het is duidelijk geen geldklopster.....Ze concludeerde gelijk bij bepaalde ruggewervels dat daar een ontstekning, bloedprop of
bloeding zit. Verder vond ze z'n buik erg dik.
Dat kwam van tamelijk volle darmen en een veel te volle blaas.
Doordat de zenuwen/spieren in z'n achterlijf niet goed werken
kan hij de sluitspier van z'n blaas niet openen en stond hij bijna letterlijk op knappen.
Wat er uit kwam, kwam alleen omdat de druk binnenin zo hoogwas dat het er
bijna uitbarste: een overloopblaas.
Ze heeft met een injectienaald via de buikwand meer dan 80 ml urine afgetapt !!!!!
Daarna moest hij wel een infuus hebben om uitdroging te voorkomen
en ze wil dat we vanavond nog bij onze eigen dierenarts langsgaan om
z'n blaas te laten controleren op overlopen (door het infuus) en eventueel
een katheter te laten plaatsen.Toen begon ze met de behandeling. Ze legde haar handen op meerdere plaatsen
op zijn lijf en rug..... en voor wie denkt dat dat niets doet.....je had er bij moeten zijn.
Bras begon te hijgen en te kwijlen en te braken en raakte bijna in shock.
Om die reden is ze daar na een tijdje mee gestopt. Ze wilde nog acupuntuur toepassen ook,
maar daar was hij te woelig voor en, zei ze, dat heeft hierbij toch geen zin
als je niet regelmatig kan behandelen, en dat vond ze gezien de afstand niet te doen
voor Bras en ons. Daarvoor in de plaats heeft ze een homeopatische vloeistof ingespoten
op de acupunctuurpunten. Dat werkt ongeveer net zo, maar iets langer.Al met al is ze meer dan een uur met behandelen bezig geweest. Heel lief, heel kalm
en heel bezorgd. Daarna mochten we niet weg voor Bras weer helemaal tot rust gekomen was.
Daardoor hebben we nog bijna drie kwartier bij haar gezeten op een bankstel in de
behandelkamer (waar Bras natuurlijk nog even lekker overheen spuugde).Ze zegt dat als het inderdaad een bloedpropje of een ontsteking is
er nog een redelijk goede kans in zit dat hij nog herstelt.
Alhoewel ze zich er zorgen over maakt dat het tot nu toe 'op en af' gaat.
Dat zou er op kunnen wijzen dat er steeds niewe propjes of bloedingen komen.
Ze zegt dat hij een dag of twee van slag kan zijn van de behandeling maar dat er
daarna vooruitgang te zien zou moeten zijn... Anders heeft verder behandelen geen zin.
Ze heeft geen nieuwe afspraak gemaakt, maar ik moet telefonisch contact met haar hebben
zodra er iets merkbaar is of anders in elk geval vrijdag.Met de bloedverdunners en prednisolon moeten we gewoon doorgaan.
De pijnstiller vond ze veel te sterk in combinatie met deze medicijnen
daar heeft ze iets homeopatisch voor meegegeven dat ook ontstekingsremmend zou zijn.20 maart 2009
We zijn woensdagavond naar de dierenarts geweest om Bras' blaas te laten controleren.
En ja, de dienstdoende dierenarts (vanaf nu schrijf ik da) vond het inderdaad nodig een katheter te plaatsen. Arme BrasBras, hij was al bek af, nog half in shock en nu dit weer !!!
Gelukkig ging het nogal makkelijk volgens de da.Thuisgekomen was hij helemaal van de kaart. Wij waren ook helemaal kapot, dus allemaal direct naar bed. De nacht was slecht..... halverwege de nacht leek het alsof hij er al niet
meer was... hij reageerde helemaal nergens meer op... maar z'n hartje klopte nog
en hij ademde nog..... Tegen de ochtend begon hij weer te spugen,
dus heb ik hem zijn pilletje tegen het spugen gegeven.
Hij had toen zo'n ondertemperatuur, dat z'n speeksel al helemaal taai was
en hij zijn pilletje al bijna niet meer door kon slikken.
Als we op dat moment hadden beslist was hij er nu echt niet meer geweest.Maar Anneke, (de alternatieve da) had gezegd dat hij de eerste twee dagen erg moe zou zijn en daarna op zou knappen. Dus hebben we de volgende ochtend wel met de DA gebeld
maar alleen om te overleggen. Dede heeft wat voer gehaald dat we hem in z'n bekje
konden spuiten. En zie...met heel veel verzorging ging het steeds wat beter
en gisteravond at en dronk hij weer zelf. En vanmorgen was hij weer zo monter en bij
dat ik tot mijn schande helemaal zijn pijnstillers ben vergeten...
Pas vanmiddag om een uur of vijf merkte ik dat hij niet zoveel meer at en wat stilletjes werd....
Oeps..pijnstiller vergeten. Die van Anneke gelijk gegeven. Met de andere heb ik even gewacht tot na de dierenarts. Dan krijgt hij een beter beeld van de reacties.We zijn nu net terug van de DA. Hij vindt het ook heel lastig. Zelf vindt hij BB eigenlijk
ook nog te 'bij' om in te laten slapen.... maar ja...die verlamde achterkant.BB toonde weer volledig gevoel in zijn achterpoten te hebben. Dat is gunstig want dat geeft aan de het midden van de zenuwbundel in zijn ruggenmerg nu goed werkt.
Alleen de 'vezels' aan de buitenkant die voor de besturing van de poten zorgen
zijn dus niet in orde. En de spieren in z'n achterpoten nemen steeds verder af.
We hebben besloten in elk geval het weekend nog door te gaan.
We gaan de bloedverdunners proberen terug te brengen van 2 naar 1 per dag.
Want als de schade wordt veroorzaakt door bloedingen i.p.v. stolsels dan werken die misschien juist averechts. Ook heeft hij nog een injectie met anabole steroïden gehad om z'n spieren een beetje te helpen. Er is nog steeds geen enkele aanwijzing dat het nooit meer goed komt...behalve de tijd. Hoe langer het duurt, hoe moeilijker het wordt.....23 maart 2009
Nadat BrasBras gisteren zelf aangaf het genoeg te vinden
heeft de dierenarts hem vanmorgen in laten slapen.
Rustig thuis, op mijn schoot, is hij rond kwart voor twaalf overleden.Het was een zeer verwarrend weekend geweest...
Zaterdag deed Bras het hartstikke goed.
Zó goed dat ik er pas om twee uur achter kwam dat hij zijn pijnstillers van 10.00 uur niet gehad had !! Erg slordig van me....maar we waren uitgeput en hadden moeite om alles op een rijtje te houden met al die verschillende medicijnen die allemaal met verschillende intervallen gegeven moesten worden.... Maar hij heeft z'n medicijnen toch nog gehad om twee uur.
Hij genoot van alles, was vol belangstelling en ging, toen we samen gingen lopen
(hij aan de voorkant, ik met zijn achterkant in een draagband) het balkon verkennen en uiteindelijk heerlijk bij de drempel van de keukendeur in het zonnetje liggen.
Hij at als een gek en dronk ook volop. Toen hij 's middags een soort stuiptrekkingen in z'n achterpoten kreeg waren we dan ook zeer hoopvol dat dat betekende dat daar ook weer wat gunstigs gebeurde. Tenslotte had de alternatieve dierenarts gezegd dat we op z'n vroegst zaterdag positieve effecten mochten verwachten. Hij lag 's middags zelfs nog met Choco te bakkeleien....
We waren dan ook vol hoop toen we zaterdagavond naar bed gingen. Maar bij het verschonen om 02.00 uur wilde hij niet eten en niet drinken. En ook om 04.00 uur wilde hij niets drinken en nauwelijks één hapje eten. Om 06.00 uur wilde hij een beetje Nutricat-gel (een soort
kattenastronautenvoer in een tube) maar weer niet drinken. Zijn luiers waren nauwelijks meer nat, terwijl hij een catheter had waardoor alles direct wegloopt.... Niet goed dus....Gedurende de zondag was hij heel stilletjes. Hij leek pijn te hebben en wat benauwd te zijn.....
maar hij verzette zich tegen zijn medicijnen, hetgeen hij bijna nooit deed.
Rond drie uur kreeg hij een opleving. Wilde weer naar zijn plekje in de zon (die toen gelukkig nog scheen) maar bleef daar de rest van de middag stil liggen.
Toen het betrok ging ik hem halen en maakte een rondje met hem over het balkon.
Meestal wilde hij dat niet zo lang. Maar nu leek hij er van te genieten.
Hij nam alles in zich op en genoot van de wind in zijn vacht.
Na een ruim kwartier slaakte hij een diepe zucht en gaf aan naar binnen te willen.Ik deed hem in de draagriem en zei dat hij mocht gaan waar hij maar wilde.
Hij liep naar alle donkere hoekjes en probeerde erin weg te kruipen. Dat ging niet
door de draagriem, maar het was duidelijk.....hij wilde wegkruipen.
Natuurlijk is het puur mijn (menselijke) interpretatie.... maar het voelde alsof hij afscheid
had genomen van het leven en zich nu wilde verstoppen om te sterven
(zoals katten dat in het wild doen).Hij zag er zó triest uit.... Omdat wij 's nachts niet veel slaap kregen, gingen we 's middags
ook vaak nog even naar bed, dus heb ik hem meegenomen naar bed zodat hij zich
onder de dekens toch in het donker kon verstoppen.
Hij kwam dicht tegen me aanliggen, op m'n hand, en ik voelde de stuipen door zijn lijf gaan
en ik hoor het zachte gekreun en de zwakke adem......Toen ben ik het bed uitgegaan en heb tegen Dede gezegd dat het zover was.
Dat hij nu zelf niet meer wilde.... We hebben met Anneke (de alternatieve da) gebeld.
Die zei dat ze dacht dat we gelijk hadden. Toen hebben we onze eigen dierenarts gebeld
(die had al gezegd dat we konden bellen in het weekend omdat hij toch dienst had).
We hebben gevraagd wat hij vond en toen hij ook dacht dat het het beste was,
afgesproken dat hij vandaag om half twaalf zou komen. Ik zou hem ondertussen meer pijnstillers geven.De nacht was echter verschrikkelijk. Niet omdat het zo slecht ging....
maar omdat BrasBras weer vrolijk werd ! Hij nam z'n medicijnen weer in, at bordjes voer
en plakken ham en dronk halve waterglazen leeg.....Ik stond op het punt de dierenarts weer af te bellen vanmorgen....
maar we hebben ons goed gerealiseerd dat de opleving waarschijnlijk alleen maar kwam
doordat hij nu zoveel meer pijnstillers had. Het beeld van zondag waarschijnlijk reëler en
hij zou snel weer aan deze dosis gewend zijn. En wat dan.....?
En dus zijn we bij ons besluit gebleven....
En met tranen in m'n ogen heb ik rond tien uur de katheter verwijderd en
zijn luierpakje uitgetrokken zodat hij waardig aan zijn endje kon komen.
Toen heb ik hem nog even heerlijk geborsteld en verwend.
Nog een plakje ham....nog een extra knuffel....
en toen kwam de dierenarts, stipt om half twaalf.Toen hij zag dat ik nog twijfelde, zei hij dat hij best weer weg wilde gaan en een andere keer
terugkomen als we het nog niet konden.... maar dat de kans dat hij beter zou worden met de
dag kleiner werd. Hij werd zwakker, zijn hard werd zwakker, hij had bijna geen spieren meer
in zijn achterpootjes... Het was ook niet normaal dat een kat met deze verschijnselen zó lang op een stabiel niveau blijft.... meestal gaat het binnen een week heel veel beter of heel veel
slechter... zodat je tenminste weet waar je aan toe bent.... Hij zei ook dat we al het mogelijke al hadden geprobeerd en dat er weinig mogelijkheden meer openstonden.
De tijd zou misschien nog genezing kunnen brengen, of niet....,
maar juist tijd had BrasBras niet meer omdat alles achteruit ging.En dus hebben we, met heel veel pijn, de knoop doorgehakt.
BrasBras lag lekker op mijn schoot toen hij zijn eerste injectie kreeg.
Hij zakte zonder er iets van te merken rustig in een diepe slaap.
Van de tweede injectie heeft hij niets meer gemerkt........Een mooie, zachte dood.
Maar wat doet het verdriet en wat geeft het een leegte,
zowel in huis als in ons hoofd en hart.....In elk geval hebben we aan deze laatste weken ook hele mooie momenten overgehouden.
Zoals de afgelopen nacht waarin Bras me de hele nacht heeft vastgehouden
en ik bijna niet van zijn zijde mocht wijken.
We zijn bekaf, maar hebben er nog een paar hele mooie herinneringen bij....
Lieve BrasBras,
wat was je een bijzondere kater.
Het was niet voor niets
dat je de bijnaam: 'de boosloze' had.
Je had totaal geen kwaad in je.
Je had de manen van een leeuw en
een groot-moedig hart als van een leeuw.
We zullen altijd aan je blijven denken
als onze zachtmoedige boosloze.
We houden van je voor altijd.
|
Back (Bras Home) |
Back (Ik ben Bras) |
|
|
| e-mail
ons
Uw reactie
Laatste wijziging: 30 augustus 2011
|
