Ik, Stapper

(een Plavuizenpluis)

Sta ik in ene op internet. Tjonge wat een eer zeg! Ineens zag ik vier witte voetjes naast me staan op de grond... Ik stond naast m'n pootjes van trots. Maar Dede, mijn Mama waarschuwde me dat ik het nu niet gelijk te hoog in m'n bolletje moet krijgen, dat had ze al eens eerder gezegd toen mijn eerste gedicht gepubliceerd werd. Ik zal dus maar proberen bescheiden te blijven
(al is dat moeilijk).

Maar, laat ik me nu eerst eens beleefd voorstellen. Ik ben Stapper en ik ben een z.g. 'Plavuizen Pluis', d.w.z. dat ik een HTK-kat(Huis-, Tuin- en Keukenkat) ben. Maar ik heb dat van die plavuizen zelf bedacht omdat in huis, in de tuin en in de keuken vaak plavuizen liggen. En, ik vind het mooier klinken.
De naam Stapper komt trouwens uit een boek van Tolkien en eigenlijk heet ik dus Aragorn-de-Dúnedain, de Doler, maar dat is zo deftig dat iedereen het maar op Stapper houdt. Ik ben zwart/wit van kleur, iets meer zwart van boven en iets minder wit op m'n buik dan mijn vriend Felix van de televisie, maar ik heb wel een mooie witte regenten kraag en daar ben ik trots op.
Ook heb ik vier witte pootjes, maar dat had ik al geschreven, en een piep klein wit puntje aan het eind van mijn staart. Ik ben eigenlijk heel tevreden over mezelf.
.

(Eigen foto)
. Vroeger leefde ik hier met nog vier andere pluizen, t.w. Noisa die een stamboom had, en dus deel van een boom was, een tak als het ware, en daarom door mij 'Takken Pluis' genoemd werd en haar twee kinderen.
De dochter heette Arwen en de zoon heet Bras, die, omdat dat leuker klinkt, BrasBras genoemd wordt. Ik heb mezelf tot peetvader van BrasBras benoemd, tot ongenoegen van Noisa, en had dan ook vaak ruzie met haar. Maar er is wel vaker ruzie om kinderen, nietwaar?.

Oh ja, dan was hier ook nog Midas, ook een met een lange takken-naam, en die 'dacht' de hele dag. Wij vonden dan dat hij sliep, maar volgens hem dacht hij dan alleen heel diep na. Soms had hij, ongevraagd, bijzondere uitspraken, zoals: "Het epidemisch effect van een bijensteek is volgens de huidige inzichten nihil te noemen". Niemand wist waar het op sloeg, maar het klonk prachtig, nietwaar?

Maar zelfs ik vind het erg jammer dat Noisa, Arwen en Midas er inmiddels niet meer zijn. Arwen is in de zomer van 2002 overleden, Noisa in januari 2003 en Midas op de laatste dag van datzelfde jaar, op 31 december 2003. Maar die trieste verhalen kunt u op hun eigen sites lezen.

Er is inmiddels wel een klein opdondertje bij gekomen in huis. Het rent en speelt in huis alsof we allemaal pas een half jaar oud zijn. Totaal geen respect voor de ouderdom !!! De jeugd van tegenwoordig !!! Oh ja, hij heet Choco......had ik me daar toch bijna gezegd "Hij luisterd naar de naam Choco" ! Maar luisteren, ho maar. Niet naar de mamma's en ook niet naar ons..... Het is dat hij af en toe ook zo verschrikkelijk lief kan zijn.... Vooral als hij slaapt !!!!!!!!!!

Het belangrijkste zijn natuurlijk mijn Mama's, Dede en Irene. Dede is het aller-allerliefste dat ik in mijn leven heb, ik heb daar ooit mijn eerste gedicht over geschreven: "Niet Ideaal", en hoewel ze dus niet ideaal is, wil ik haar nóóit van mijn leven meer missen.

In de toekomst ben ik van plan mijn levensgeschiedenis op schrift te stellen, maar dat leest U dan nog wel.

Home

Back

Top Page

e-mail ons Uw reactie
of rechtstreeks aan Stapper

Laatste wijziging: 23 juli 2004
Alle auteursrechten liggen bij: Irene Erkelens en Deirdre Bouman